I saw him again today. Kapag
sinuswerte ka nga naman, I also got a free ride from him (Oh diba buo na agad
ang araw ko). Oo na, kinilig ang lola mo ng bonggang bongga. Hanggang ngayon
kasi andito pa rin yung spark ko para sa kanya. Hindi nawala at hindi mawawala.
He asked me how was life. I said, “Ayos lang, eto patuloy pa rin sa buhay.” If
only he knew how I struggled not to jump over him and tell him how much I
missed him. Yes, I still have this damn spark for you. I never stopped loving
you even though there was never an us. Parang pelikula lang, eh noh? Kung hindi ba naman kasi ako tanga noon. I was so stupid
for letting him go. I really suck at doing decisions, kailangan ko yata
mag-enroll sa skwelahang nagtuturo kunga paano gamitin ang puso sa
pagdedesisyon. Ang saklap, oo. Ang saklap talaga! Anyway, hinatid niya ako sa
school which is hindi on the way sa school niya, so effort yun para sa kanya.
Naguilty tuloy ako kasi na-late pa siya.
Sana bukas dumaan siya ulit tapos hatid niya ulit ako. Pathetic diba? Pasensya
na, nagmamahal lang.
No comments:
Post a Comment